مثالِ علفِ هرز خبرا میپیچه به دورم و

به گوشمم میرسه ، اینا میگن لال شدم

آزادی بیان مُد شد همه جیگر دار شدن و

این ترسناک ترین روالِ خفه کردنه

که فشارِ دستا رو حس نکنی پسِ گردنت

و اما تو ، یه شاکی از سره دغدغه

که پشتِ پرده دستا قنوتی توو صفِ اوله

یعنی شرف داره دشمن هزار و صد مرتبه

به این توده‌ی خوش استقبالِ بد بدرقه

مینوشتم، تو مطمئن تر

از اینکه مشکل اَ ما نیست اونا مستبدن

آینده شُل کرد رو دوشِ صندلیا

در واقع خودم شدم دلیلِ تنبلیا

حالا بیا فرو کن توو سر که بابا فردا حالاست

مملکتی که هر گیر و داری حله با لاس

سمتِ ما به همت و ثبات این کله بالاست

دهنِ شمارم نمیشه بست حتی با ماسک

لقِ هرچی قافیه وقتی محتوا

رو بی محتوایی استواره گله مبتلا

اعم از ، پیر جوان مغزه نوجوان

راهِ من جدا پیِ سبکِ خود کفا

رای این کلمه برام تعریفِ مرزیه

که بینمون کشیدم این تألیفِ اصلیه

ثمره‌ی یک سال سکوت ، تووی مغزم رسم شد

باید از مصرف قطع به منبع وصل شد

و اما تو ، خوب میشناسم تو رو

أ تووی خودت میکشم بیرون و میندازم جلو

نه ورندازش کن خودت براندازش کن

من هیچی نگم بهتره به خودت میسپارم تو رو

برو بابا تو هرکی بالاست گفتی پشتش پُره

حیفِ دست که بخواد واسه ‌ی تو مشتش کنه

دِ آخه نا چیز آدم باید یه حجمِ منطقی توو خودش ببینه

که بخواد اونو خشکش کنهـ

#یاس