من ترجیح میدم هیچ کس دورم نباشه، اما یه آدم که واقعیه باشه،همون یه آدم کافیه. یکی باشه که منو بفهمه‌، بفهمه چی میگم، بفهمه حرفامو، بفهمه دردامو. به نظر من اگه یه آدم واقعی بیاد تو زندگیت خنده هاشو، غماشو باهات شریک شه، بشینه پای حرفات، بهت انگیزه بده برای زندگی، بودنش با ارزش‌تر از هر چیز دیگه‌ست. وقتی یه آدم واقعی بیاد تو زندگیت بهت یاد میده چطوری واقعی های زندگیتو پیدا کنی