ادامه خطبه 27 :
3. مظلومیّت امام علیه السّلام ، و علل شکست کوفیان :
اى مردْنمایانِ نامرد! اى کودک صفتان بى خرد! که عقل هاى شما به عروسان پرده نشین شباهت دارد!
چقدر دوست داشتم که شما را هرگز نمى دیدم و هرگز نمى شناختم . شناسایى شما - سوگند به خدا - که جز پشیمانى حاصلى نداشت و اندوهى غم بار سر انجام آن شد.
خدا شما را بکشد که دل من از دست شما پر خون ، و سینه ام از خشم شما مالامال است . کاسه هاى غم و اندوه را ، جرعه جرعه به من نوشاندید و با نافرمانى و ذلّت پذیرى ، رأى و تدبیر مرا تباه کردید ،
تا آنجا که قریش در حق من گفت :«بى تردید پسر ابى طالب مردى دلیر است ولى دانش نظامى ندارد». خدا پدرشان را مزد دهد ، آیا یکى از آنها ، تجربه هاى جنگىِ سخت و دشوارِ مرا دارد یا در پیکار ، توانست از من پیشى بگیرد؟
هنوز بیست سال نداشتم که در میدان نبرد حاضر بودم . هم اکنون که از شصت سال گذشته ام .
امّا دریغ ، آن کس که فرمانش را اجرا نکنند ، رأیى نخواهد داشت.


https://www.namasha.com/v/dmXw7NwL
https://www.namasha.com/v/MplYkNyW