تحلیل ها و حرفه‌ ی کارشناسان و اعمال سیاست های تنظیم خانواده نتیجه‌اش این بود که خانواده ایرانی کوچک شد. حکمت های نیاکانش را گفت، هر آنکس که دندان دهد نان دهد فراموش کرد، هر فرزند را نه یک نان آور، بلکه یک نان خور تلقی نمود؛ این تفکر حتی در خانواده هایی مذهبی هم رایج شد که فرزند بیشتر را اتلاف سرمایه های کشور، حیف و میل نیروهای اجتماعی و حتی تجاوز به حقوق دیگر افراد جامعه می دانستند.
دکتر مسعود عالمی نیسی- عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی:
- تصور از جمعیت این است که کاملاً مصرف‌کننده است، یعنی ما هر چقدر جمعیت به دنیا بیاید، مصرف کننده ما بیشتر می شود و در نتیجه توسعه به مثابه قرص نانی است که هر چقدر جمعیت بیشتر باشد، سهم هر نفر کمتر بود، با این که مفهوم توسعه اینطور نیست.
جمعیت در واقع موتور توسعه است، جمعیت منبع قدرت است، جمعیت منبع تولید است، اقتصاد زا است، مولد است،
دکتر مسعود عالمی نیسی- عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی:
- انسانها از نظر زمانی دو برابر و از نظر مقدار بیش از دو برابر عمر مصرف کنندگی شان تولید کننده هستند. بنابراین افزایش جمعیت بیش از آنکه پتانسیل افزایش مصرف کننده است، پتانسیل افزایش تولید کننده است. این خیلی خیلی نکته مهمی است، یعنی اگر کشوری می‌خواهد به سطح معینی از پیشرفت برسد، افزایش جمعیت برای او شرط لازم است، شرط لازم در منطقه یعنی چه؟ یعنی اگر نباشد، امکان ندارد.
هیچ قحطی بدتر از قحطی جمعیت نیست، پس بنابراین جمعیت فی نفسه و در ذات خودش اهمیت دارد؛ به هرحال جمعیت که نباشد، نه منابعی کاربرد و کارکرد خواهند داشت و نه فضا و جغرافیای معنا پیدا می کند.
بر اساس آمارهای خود بانک جهانی در طی ۶۰ سال گذشته که ما قبل از آن را آمار نداریم، تمام کشورهای دنیا ببینید، حرف خیلی سنگینی دارم میزنم، تمام کشورهای دنیا، بدون یک استثنا با افزایش جمعیت، درآمد سرانه شان افزایش پیدا کرده، نه درآمده کلیه شان، درآمد سرانه، درآمد سرانه یعنی جمع درآمدی کشور تقسیم بر تعداد تقسیم بر جمعیت.
جمعیت و امنیت یک رابطه خطی بوده یک رابطه مستقیمی بوده، یعنی هرجا که جمعیت زیادتر بوده، امنیت هم بیشتر احساس میشود...