به منظور کسب مهارت ویژه در ارزش آفرینی، استراتژی بنگاه مادر باید چنان بر برخی از فرصتها تمرکز کند که از دیگران مستثنی شود. باید ویژگی های متمایزی دارا شود که به طور خاص به کسب و کارهایش مربوط شوند. ویژگی های سازمان مادر و کسب و کارهایش باید متناسب باشند. برعکس، عدم تناسب آشکار بین استراتژی بنگاه مادر و کسب و کارهایش، سبب نابودی ارزش توسط سازمان مادر خواهد شد. ویژگی هایی که به بعضی کمک خواهند کرد، در برخی دیگر زیان آور خواهند بود. بنابراین شالوده یک رابطه موفق مادری، دستیابی به درجه بالایی از تناسب بین ویژگی های سازمان مادر و آنهایی است که به کسب و کارها تعلق دارند.
مقاله استراتژی بنگاه مادر و شرکت هلدینگhttps://sharifstrategy.org/holding-and-parent-company-strategy/ را در شریف استراتژی بخوانید
طلب مزیت مادری، امر ساده داشتن مقداری تناسب یا صرف اجتناب از عدم تناسب عمده نیست. سازمان مادر باید در پی دستیابی به تناسب بیشتر کسب و کارهای خود نسبت به رقبا باشد. در اتخاذ آرمان مزیت مادری، استراتژی بنگاه مادر باید سازمان های رقیب مادر را در نظر بگیرد.

علاوه بر آن، تناسب امروز، تناسب فردا را تضمین نمی کند. محیط ثابت نیست، لذا دستیابی به تناسب امری پویا است که در یک زمان یا وظیفه محصور نمی شود. استراتژی بنگاه مادر باید بر تغییرات و روندهایی که روی می دهند تاکید کند. فرصتهای بهبودی که در یک نقطه و زمان مشخص وجود دارند، ممکن است همگی رو به تحلیل گذارند یا ناپدید شوند. در توسعه قابلیت های رقابتی مبتنی بر مزیت مادری در تدوین استراتژی بنگاه مادر باید این نکته را مدنظر قرار داد که اتخاذ دیدگاهی پویا که بر روندها و سناریوهای مورد نظر تأکید داشته باشد همان قدر مهم است که وضعیت فعلی اجرا حائز اهمیت است.