قاره جنوبگان (Antarctica) تنها قاره‌ای است که ساکنان بومی ندارد.
این قاره بر اساس تعریف جغرافی‌دان‌ها، بیابان محسوب می‌شود و با در نظر گرفتن این مسئله، می‌توان گفت بزرگترین بیابان روی زمین است.
قاره‌ای که قطب جنوب را در خود جای داده است و رکورد سردترین دمای ثبت شده بر روی کره‌ی زمین (حدود ۸۹ درجه سانتی گراد زیر صفر) را نیز در اختیار دارد.
بخش عمده‌ای از سطح قاره جنوبگان (حدود ۹۸%) با یخ پوشیده شده و متوسط ضخامت این یخ‌ها حدود ۱۸۰۰ متر برآورد می‌شود.
برآورد می‌شود که ۹۰% کل یخ‌های کره زمین، در قاره جنوبگان وجود داشته باشد.

جنوبگان و قطب جنوب منطقه‌ای است که ساکنان بومی ندارد. بنابراین کسی نمی‌تواند به شکل طبیعی و عرفی در این منطقه ادعای حق آب و خاک داشته باشد. همین نکته باعث شده که کشورهای مختلف از این «بی‌صاحب» بودن استفاده کرده و بکوشند صاحب بخشی از قطب جنوب باشند. قبل از پایان جنگ جهانی دوم،
البته در سال ۱۹۵۹ دوازده کشور معاهده‌ای به معاهده قطب جنوب (Antarctic Treaty) امضا کردند که تعداد آنها امروز به ۵۰ کشور رسیده است. این پیمان به نوعی توافقی برای حفظ قاره جنوبگان و همچنین سیاست گذاری مشترک در مورد استفاده و بهره برداری از آن (خصوصاً برای کاربردهای تحقیقاتی) است.