مفهوم گروه استراتژیک بیش از 40 سال پیش با وعده های زیادی ظهور کرد. تحقیقات در مورد گروه های استراتژیک در طول زمان و در طیف گسترده ای از تنظیمات، به دنبال روشن کردن ویژگی های نظری و تجربی آنها بوده است. این یافته های تحقیقاتی به تدریج به دستورالعمل های مدیریتی عملی تبدیل می شوند، به طوری که مفهوم گروه استراتژیک می تواند توسط مدیران درک، عملیاتی و به طور موثر استفاده شود. یک گروه استراتژیک به مجموعه ای از شرکت ها در یک صنعت اطلاق می شود که استراتژی مشابهی را دنبال می کنند. یک صنعت ممکن است از یک تا چندین گروه استراتژیک تشکیل شده باشد. به عنوان مثال، صنعت هواپیمایی شامل گروه های استراتژیک متعددی مانند شرکت های هواپیمایی سنتی، شرکت های هواپیمایی کم هزینه، اپراتورهای تخصصی و شرکت های هواپیمایی بین المللی است. گروه های استراتژیک ممکن است توسط موانع تحرک از یکدیگر جدا شوند. موانع تحرک شامل موانعی برای تقلید توسط شرکت های گروه دیگر و همچنین موانع خروج شرکت ها از گروه خود است. از جمله مثال های موانع تحرک می توان به تخصص ویژه، وابستگی عاطفی، الزامات سرمایه، مزایای متحرک اول، شبکه های توزیع، حق ثبت اختراع و شناخت برند اشاره کرد. موانع تحرک توضیحی برای آنچه که واقعاً گروه های استراتژیک مختلف را از هم جدا می کند، دلیل اینکه شرکت ها نمی توانند به راحتی بین گروه ها جابجا شوند و پایداری یک پیکربندی خاص از گروه های استراتژیک در طول زمان را ارائه می دهد.
بیشتر بخوانید: https://sharifstrategy.org/strategic-groups/