نگذارید با چیزی گولتان بزنند و به آن معتادتان کنند...
گاهی میرسم به اینکه خوش به حال مادرم که اینستاگرام ندارد....
که با عکس ها و نوشته ها گول نخورده
که سادگی اش سادگی ذاتی ست...
نگذارید آدم های معمولی شما را پیرو دنیای دستخورده شان کنند و در ذهن شما از خود فوق العاده ای ستودنی بسازند
اینجا شانه های عده ای پله های عده ای دیگر است...
نگذارید آن ها که از واقعیت گریزانند هر روز به بهانه انتشار انرژی مثبت صبح بخیر ها و بکن نکن های آبکی تحویلتان دهند...
و آن ها که هر شکستشان آخر دنیاست دنیا را به کامتان تلخ کنند
اینجا تقلبی ست بزرگ که عین واقعیت است...
نگذارید آن ها که طول عمر خوشبختی شان تا فلش دوربین هاست بذر غبطه و حسرت به دلتان بکارند
آواز دهل شنیدنی که از دور خوش است....
این ها را گفت و اینستاگرامش را بست
گرچه هفته بعد دوباره بازگشت اما
هر روز دلزده تر میشد از این مَجاز بی اِعجاز