Allah der ki “Kimi benden çok seversen onu senden alırım”….Ve ekler: “Onsuz yaşayamam” deme,seni onsuz da yaşatırım.
Ve mevsim geçer,gölge veren ağaçların dalları kurur,sabır taşar,canından saydığın yar bile bir gün el olur,aklın şaşar.
Dostun düşmana dönüşür,düşman kalkar dost olur,öyle garip bir dünya.
Olmaz dediğin ne varsa hepsi olur……
“Düşmem” dersin düşersin,”Şaşmam” dersin şaşarsın.
En garibi de budur ya “Öldüm” der,yine de “yaşarsın
خدا میگوید:هر کسی رو بیشتر از من دوست داشته باشی اونو ازتو میگیرم ودر ادامه اضافه میکند:نگو که بدون اون نمیتونم زندگی کنم من تو رو بدون اون هم زنده نگه میدارم.
و فصل ها میگذرند،درخت های که شاخه هایش سایه دارند خشک میشوند،کاسه صبر لبریز میشود،و تو تعجب میکنی که عشقی رو که مثل جونت میدونستی واست غریبه شده است.
این دنیا آنقدر عجیب و غریب هست که دوستت تبدیل به دشمن و دشمنت تبدیل به دوست میشود.
تمام چیزهایی که میگفتی نمیشوند امکان پذیر میشوند.
اگه بگی من نمیافتم(شکست نمیخورم)میافتی و اگه بگی اشتباه نمیکنم اشتباه میکنی.
و عجیب ترینش هم این هست که میگویی مردم ولی پا میشوی و دوباره زندگی میکنی.
مولانا