دیروز دوم تیر یکی از دوست‌داشتنی ترین اطرافیانمو از دست دادم..
اونجایی قلبم درد میاره که حتی تو آخرین لحظات هم پیشش نبودم تا اون عشقی که لایقشه نصیبش کنم...
خیلی دلم برات تنگ میشه...
امیدوارم تو زندگی بعدیم بتوانم دوباره ببینمت، بغلت کنم و باهات بازی کنم...
ممنون که این ده سال رو تو همه ی سختی ها و آسونی ها باهام خاطره ساختی...
وقتی خاطراتمون رو به یاد میارم خیلیی خیلیی شیرین ان اما اینکه تو دیگه پیش من نیستی خیلییی برام تلخه...
ببخشید واسه کار هاییم که قلبت رو شکوندن ...
از صمیم قلب برات آرزوی یه خواب راحت دارم...
خوابی که دیگه هیچکی بالاسرت جیغ جیغ نکنه ..
فنست رو تکون نده و هیچ چهارشنبه سوری نباشه که همه با بی توجهی به ترس های تو ترقه بزنن...
امیدوارم من هم اون خوابو ببینم تا حداقل یکم از این هم دلتنگیم کم بشه...
این تابستون رو پیشم نیستی.. ولی مطمئن باش هر جا که قدم بذارم با خاطرات تو زندگی میکنم...
همیشه توی قلب من جا داری پسر...

میدونم دوست نداشتی ناراحتیمون رو ببینی اما منو ببخش که با دیدن شیطونیات و بازیگوشیات غصه میخورم...

ممیدونی آخه احتمالا دیگه هیچوقت نتوانم ببینمت پس دوباره دیدنت به آرزو هام پیوستن...

من باهات خداحافظی نکرده بودم ...

اما به نظرم الان که دیگه کلی باهات صحبت کردم وقتشه ازت خداحافظی کنم...

مراقب خودت باش.. هرچند که تو همیشه مراقب دیگرانی... مطمئن باش به جای خوبی میری... من هم پیشت میام خوب؟!

نترسی ها... من همیشه پیشتم جک

تو همیشه قند دوست داشتی ... امیدوارم همیشه قلب کوچیکت به اندازه وقتی بهت قند میدادم خوشحال باشه و هیچوقت بی حوصلگی و غمی رو حس نکنه... امیدوارم هیچوقت صدای زوزه تو یا هیچ سگی رو نشنوم... همیشه شاد باش بدو بازی کن و از زندگی لذت ببر....

بهترین ها رو برات از خدا میخوام....
و صبر برای همه کسایی که به تو وابسته بودن...
خداحافظ پسر