انسانهای معدودی هستند که به درجه ای از کمال و محبوبیت می رسند، این محبوبیت بی تردید ریشه در منش و نگاه آنها دارد والا بسیارند دیگرانی که در صنف و حرفه ایشان شاید موفق تر ، نامدارتر و معروف تر باشند.
در جهان مستطیل سبز هم چنین است، اعداد و آمارها می توانند موفقیت ها را بیان کنند اما میزان محبوبیت را باید در جایی دگر جستجو کرد.
ناصر خان حجازی از همان معدود محبوب های آزاد اندیشی است که با همه نامرادی ها و نامردی ها خم به ابرو نیاورند، هرگز تسلیم خواسته ناحق نشد و به همین دلیل در زمانی که همچنان می توانست سنگربان شماره ۱ تیم ملی باشد از زمین خارج شد.
در زمان مربی گری هم بسیاری که در مراسم تشییع او اشک تمساح می ریختند در زمان حضورش بر روی نیمکت از هیچ بازی حقیرانه ای دست برنداشتند تا او را بیازارند.
ناصر خان استعدادهای مختلفی همانند علی دایی را معرفی کرد و اخلاق و منشش او را به الگوی بسیاری همانند علی کریمی ها بدل کرد.
ناصر خان محبوب دل ها بود چه استقلالی و پرسپولیسی او را یک جنتلمن با اخلاق می دانستند، حضورش در هر برنامه ای در راستای مردم و خواسته ایشان بود و جمله معروفش که من آن گلبرگ مغرورم که میمیرم ز بی آبی ولی با ذلت و زاری پی شبنم نمی گردم، کلام مردم شد.
به مناسبت یادروز اسطوره ای که منحصر به فرد زیست، تلاش کرد در کنار مردم ماند و از میان ما رفت.

مطالب و یادداشت ها
در اینستاگرام
Navidjafari_art
Adineh_mag