همان طور که کودکان را روزی باید از شیر گرفت، والدین هم روزی
باید از شیر گرفته بشوند. وقتی فرزند کوچک،بزرگتر می شود
و به نوجوانی و یا جوانی می‌رسد بهتر است از خانواده اصلی خود
جدا شده و مستقل بشود، یکی از مشکلاتی که هنگام از شیر گیری
والدین پیش می آید و دستاویز قرار می گیرد، نگرانی و
خیرخواهی و مراقبت های افراطی والدین است که اجازه نمی دهد
رابطه آنان با فرزندانشان به رابطه همتایان و همردیفان تبدیل شود
مخرب ترین پدر و مادرها آنهایی هستند که بیش از حد از
فرزندانشان مراقبت می کنند و بیش از حد فرزندشان را لوس
بار می آورند و اجازه نمی دهند مستقل بشود،هر چه خیر خواهی
و کمک والدین در این مرحله زندگی بیشتر باشد
از شیر گیری فرزندان و والدین دشوارتر می‌شود، و به تبع
ما حتی افراد 40 یا 50 ساله ای را هم می بینیم که همانند
کودکان و نوجوانان تحت کنترل کامل والدین هستند
باید توجه داشت که در فرآیند از شیرگیری والدین، پدر و مادر
از فرزند خود دست نمی کشند بلکه به یک فرزند بالغ می‌رسند
فرزند هم والدینش را از دست نمی دهند بلکه شیوه درگیری
خود با آنان را تغییر می دهد.
.
(میلتون اریکسون)