بهار را با اردیبهشت اش می‌شناسند...
...
حوالی اردیبهشت
بوی بهشت می آید
غنچه‌ها که لبخند می زنند اردیبهشت آغاز می شود
عطر گل های بهار نارنج و خاک باران خورده و شکوفه های خجالتی گیلاس که روی درخت نشسته اند و پنهانی از پشت گلبرگ های خود به بیرون سرک میکشند در قلب تپنده بهار،اردیبهشت ماه خود نمایی می‌کنند
اردیبهشت
فصل باران های ریزه گاه و بی گاه است
فصل نوازش روح نوازه دست های گرم خورشید است
فصل لمس زیبایی در قاب روزهاست.
معمولا تابستان را به آفتاب گرمش
پاییز را به برگ ریزانش
زمستان را به برف و بارانش
و بهار را به اردیبهشت اش
می‌شناسند
اردیبهشت ماهی است که زیبایی بهار در آن به اوج خود می رسد ولی به نظر من بهار اصلی در زندگیمان از خودمان شروع میشود مهم این است که دلمان بهاری باشد اگر دلمان بهاری شد در سردترین روزها و سخت ترین لحظه ها نیز دلمان گرم و شگوفه باران است.
فقط این سال ها اردیبهشت های بهاریمان با اردیبهشت ها و بهار های قبل کمی تفاوت دارد،
این سال ها در خانه سبز می‌شویم، در خانه جوانه می‌زنیم، در خانه شکوفه می‌دهیم و این بهار را در خانه می‌مانیم
ما سکوت و تنهاییِ این پیله را به شوق پروانه شدن‌مان به جان می‌خریم،
ما این بهار، جور دیگری سبز می‌شویم
در خانه بمانیم که مبادا بهار گرم زندگیمان تبدیل به زمستانی سرد نشود.
#For you
نظرات (۱۶)