قطعا یکی از بحث برانگیز ترین مسائلی که حول محور شاهنامه وجود داره ، مکان یابی سرزمین هاییه که فردوسی بزرگ ازشون نام برده ، و چون تعداد زیادی از داستان های شاهنامه در سرزمین مازندران اتفاق افتاده، این سرزمین اساطیری ، خواهان زیادی داره و مکان های مختلفی مثل یمن ، شام ، مصر ، بدخشان و حتی کشمیر به عنوان مازندران داستان های شاهنامه معرفی شدن . ولی کدوم یکی از این ادعا ها درسته؟ مسلما همه کسانی که این سرزمین ها رو به عنوان مازندران شاهنامه معرفی کردن ، دلایل خودشون رو داشتن و به صحبت های تاریخ نگارانی مثل سید ظهیر الدین مرعشی اشاره میکنن ، که اسم مازندران برای بخشی از سرزمین تبرستان رو ، مؤخر بیان کردن ، و گفتن که اسم اصلی سرزمین هایی که امروز مازندران و گلستان ، و بیشترِ سمنان و تهران و البرز رو تشکیل میدن ، در واقع تبرستان بوده.
ولی در مقابل اکثر شاهنامه خوانان و اساتید ادبیات فارسی ،مثل استاد میر جلال الدین کزازی، که عضو هیأت امنای بنیاد فردوسی هم هستن، معتقدن که مازندران شاهنامه ، همون مازندران بزرگ ایران خودمونه .
جالبه که بدونید ، مازندران محل تولد فریدون و پایتخت ایران هم بوده ، که در بیت زیر هم به وضوح به دریای گیلان و شهر ساری در لشگر کشی فریدون اشاره شده :

چو آمد به نزدیک تمیشه باز
نیا را به دیدار او بد نیاز
ز دریای گیلان چون ابر سیاه
دُمادُم به ساری رسید آن سپاه

علاوه بر این ابیات که از شهر های مازندران توش نام برده شده ، نکات دیگه ای هم هست که میتونه مهر تاییدی به یکی بودن مازندران شاهنامه و مازندران بزرگ باشه ، برای مثال ، فردوسی از مازندران به عنوان سرزمین دیو ها یاد کرده ، و جالب اینه که اسامی دیو هایی که در شاهنامه بهشون اشاره شده ، همه نام های مازنی هستن ، و در واقع دیو سفید از واژه‌ی espe div در زبان مازنی گرفته شده و واژه ارژنگ هم از زبان مازنی وارد زبان فارسی شده ، و خود واژه‌ی دیو هم در زبان مازنی به معنای خان و بزرگه و در خیلی از طایفه های مازندران ، نام دیو