حکمت 391 : از حرام دنیا چشم پوش، تا خدا زشتى هاى آن را به تو نمایاند، و غافل مباش که لحظه اى از تو غفلت نشود.
حکمت 392 : سخن بگویید تا شناخته شوید، زیرا که انسان در زیر زبان خود پنهان است.
حکمت 393 : از دنیا آن مقدار که به تو مى رسد، بردار، و از آنچه پشت کند، روى گردان، و اگر نتوانى، در جستجوى دنیا نیکو تلاش کن. (و از خداوند اندازه آن در نگذر).
حکمت 394 : بسا سخن که از حمله مسلّحانه کارگرتر است.
حکمت 395 : هر مقدار که قناعت کنى کافى است.
*** دوستان ، من خودمم آخر حکمت 393 رو متوجه نشدم پس اگه کسی فهمید بگه ... :)
نظرات (۶)