این احساسات و حرفاییه که از اعماق قلبم میاد و نوشته ای صادقانه به "من" که گاهی وقتا سعی دارم خودمو فریب بدم :
رویاهام رو از دست دادم ...
بهشون نرسیدم ...
اولش سردرگم بودم انگار که دنیا به آخر رسیده اما دوباره یه روزنه امید پیدا کردم یه مسیر جدید که منو به هدفم برسونه.
تظاهر میکردم که عالی ام و از اون حالت گیجی و سردرگمی خارج شدم ...
اما بعد از گذشت دو سه هفته متوجه شدم که هیچ چیز عوض نشده و همچنان دارم به یک رویا فکر میکنم و هر موضوعی براحتی رویاهای از دست رفته ام رو به یادم میاره

باید بیخیال میشدم ؟؟
راه جدیدی که پیدا کردم هرچند چالش های تازه ای پیش روم قرار داده اما آیا ارزش امتحان کردن رو داره ؟؟

سوالای بینهایتی که در طول روز از خودم میپرسم و هر چقدر تلاش کنم حواس خودم رو با چیزهای دیگه پرت کنم اما باز هم به سراغم میان !
اطرافم هیچکسی رو ندارم که بتونه درکم کنه من دقیقا توی سنی هستم که نقشه آیندم قراره با تصمیماتی که میگیرم ترسیم بشه بنابراین نگران آینده هستم ...

این ویدیو حس من رو به بهترین شکل بیان کرد .. و در کنارش نکات مفیدی رو بهم گوشزد کرد
من باهاش گریه کردم اما نه بخاطر اینکه قلبم شکست بلکه بخاطر اینکه قلب شکسته ام رو پذیرفت و دوباره بهم شجاعت داد....

چون چند نفری رو میشناسم که مثل من درگیر این موضوعن میزارمش تو کانال امیدوارم مفید باشه و بهتون یادآوری کنه هیچوقت شکست رو قبول نکنید و گذشته رو فراموش کنید ... به جلو نگاه کنید❤