حاجیه خانم ربابه برکچی در طرح جمع‌آوری خاطرات مسجد گوهرشاد، به زبان آذری از مقاومت پدرش در دوران ممنوعیت عزاداری امام حسین( ع )می گوید. محل ضبط این خاطرات خانه پدری ایشان است که روضه امام حسین(ع) بیش از صد سال در آن برپاست. حاجیه خانم برکچی : در روزهای تابستان که روضه می‌گذاشتند، در حیاط فرش می انداختند و روضه می خواندند. در زمان رضاشاه که روضه‌خوانی ممنوع بود یک پلیس سر کوچه کشیک می داد تا روضه تعطیل نشود؛ پلیس فامیل و مومن بود. جمعیت زیادی می‌آمدند؛ روضه‌هایی برپا می شد که با اینکه ۵۰ یا ۶۰ سال است که آنها (پدر ایشان) فوت کرده‌اند؛ هنوز هم این روضه‌ها هست و ترک نشده است. محرم ۱۰ روز و ماه رمضان پنج روز روضه بود همچنین در شب‌های قدر هم پنج شب روضه برگزار می شد.

مادر دکتر سعید جلیلی افزود: همچنان روضه باقی مانده است. «خدا رحمت کند پدرم را؛ او لباس روحانی می پوشید و عمامه داشت بعدا به ایشان کلاه می‌دهند؛ کلاه شاپو اما کلاه را سرشان نمی‌گذاشتند و به دستشان می گرفتند. همیشه کلاه دستشان بود و زغال و تنباکو و غیره داخلش می‌گذاشتند و وقتی می پرسیدند چرا سرتان نمی گذارید؟ می‌گفتند دستمال نداشتم؛ مجبور شدم داخل کلاه گذاشتم. یک سال کلاه را سرشان نگذاشتند.

حاجیه خانم برکچی: «مادرم هم بیرون نمی رفت و همیشه خانه بوده و موقع رفتن به حمام ساعت ۱۱ که پلیس ها نبوده به حمام می رفتند و زود بر می گشتند تا چادرشان را پلیس برندارد در آن ساعت پلیس نبود.