آثاری که در دنیای امروز برای کودکان و نوجوانان تولید می‌شود، مبتنی بر سحر و جادو بوده و این برای جامعه ما خطرناک است. ما امری به نام «معجزه» داریم و ملتی معتقد به دین هستیم. پیامبر ما با سحر مبارزه می‌کرد و معجزه‌اش کتاب است. در شعر حافظ هم به این نکته اشاره شده که معجزه با سحر و جادو فرق دارد. در برخی از فیلم‌ها به یک شخصیت صدگلوله می‌زنند و آسیبی نمی‌بیند. این قهرمان‌سازی است و هدف قهرمان استعمار و نشان دادن برتری قدرت‌های بزرگ است.
البته قهرمان‌سازی خوب است. کودک ممکن است مادر، پدر، خواهر، برادر و... خود را الگو قرار دهد و قهرمانش بپندارد. وقتی به شهید قاسم سلیمانی بر می‌خوریم متوجه می‌شویم که او یک ابرقهرمان است. من در کتاب «نقاشی خدا» تلاش کردم تا سردار شهید حاج قاسم سلیمانی را از فضای ملی ایران فراتر ببرم. من در کشور هندوستان حضور داشتم و بنا به درخواست پدری هندی باید قصه‌های شهید قاسم سلیمانی را برایش می‌خواندم. این پدر هندی به من گفته بود که فرزندش تصویر شهید قاسم سلیمانی را وقتی دختربچه‌ای به او گل می‌دهد، دیده و دوست دارد تا ایشان را بشناسد. این بچه در عالم واقعیت همه قصه‌ها را پس زده و از پدرش خواسته تا قصه‌های شهید قاسم سلیمانی را برایش بخواند. این پدر به رایزنی فرهنگی ایران در هند مراجعه کرد و به من گفت برای من از خاطرات ایشان بگویید. ما هم از کتاب‌ها، برخی از خاطرات ایشان را بیان کردیم.