با خودم دارم میگم دیگه انکارش نکن...بگو که حالت خوب نیست...هعیییی
یه چند روز میرم
فقط میخوام خودمو پیدا کنم...حس میکنم ذهنم خیلی شلوغه خیلی...عصبیم...دیوونه...افتضاحم...دنیای خرابیه...کاش یکی بیاد رک و پوست کنده تمام حرفاشو مستقیم بزنه نه اینکه غیر مستقیم مطلب رو برسونه...کاش یکی به جای اینکه طرفو گول بزنه به شرایط بعدشم فکر کنه...شرایط اون طرف که چقدر درد میکشه...کاش همه از تهمت زدن و قضاوت کردن دست بردارن و هرچیزی هر بدی ای هر اشتباهی که از طرف دیدنو برا خود طرف بازگو کنن که خودشو درست کنه نه کاری کنن که طرف از خودش متنفر بشه...کاش همه متحد بودن باهم...آدما ضعیف دنیا میان ضعیفم از دنیا میرن...حتی بدون پول میان...و بدون پولم میرن...زندگی همینه...پس چرا انقدر خودخواهی و انقدر حسادت و انقدر کینه و انقدر نفرت درون یه ادم پیدا میشه؟
کاش همه باهم مهربون بودن...همه باید باهم باشن...زندگیه ما محدوده...تا میتونیم پشت هم باشیم :)
همونطورم که خواستین ناشناسو گذاشتم بیوم دیگه...ولی فعلا این سه چهار روزی شایدم بیشتر یا کمتر که دارم میرم چک نمیکنم شرمنده