شعر شبم از بی ستارگی شب گور از هوشنگ ابتهاج
شبم از بی ستارگی شب گور
در دلم پرتو ستاره ی دور
آذرخشم گهی نشانه گرفت
گه تگرگم به تازیانه گرفت
بر سرم آشیانه بست کلاغ
آسمان تیره گشت چون پر زاغ
مرغ شب خوان که با دلم می خواند
رفت و این آشیانه خالی ماند.
آهوان گم شدند در شب دشت
آه از آن رفتگان بی برگشت
شاعر: هوشنگ ابتهاج
گوینده: حسین پناهی
برای دنبال کردن ما در صفحات مجازی کلیک کنید.
https://www.instagram.com/pioioava/
به سایت پیویو آوا هم سر بزنید.
https://pioio.com/up/ava/
نظرات