سالواتوره: چطور تونستی همیشه تنها زندگی کنی. می تونستی ازدواج کنی اما...
مادر: همیشه خواستم به پدرت وفادار بمونم و بعد به تو و خواهرت. تو هم مثل منی. تو هم همیشه وفادار ماندی. وفاداری چیز بدیه. وقتی وفادار می‌مونی همیشه تنهائی.

زمانی که جوزپه تورناتوره در اواخر دهه ۹۰ سینما پارادیزو را می ساخت نه به اسکار فکر کرده بود و نه اینکه روزی فیلمش در جای جای جهان عاشقانی شیفته داشته باشد و اثری که در هفته های نخست اکران در حال شکست تجاری بود روزی به عنوان اثری در ستایش عشق و سینما در جهان شناخته شود.

سینما پارادیزو لحظات درخشان کم ندارد و این لحظات به زیبایی و هوشمندی از فیلمنامه با کارگردانی تورناتوره و بازی های درخشان بازیگرانش جاودانه شده است.

سینما پارادیزو فیلمی است که می توان چندین و چند بار به تماشایش نشست و در آن غرق شد.

فیلمی با موسیقی فوق العاده اسطوره موسیقی جهان انیو موریکونه که شاید شهرتی بیش از هر فیلم دیگری یافته است و بازی های درخشان بازیگرانش خصوصا ژاک پرین فرانسوی در نقش توتو بزرگسال.

یکی از چندین سکانس فوق العاده فیلم جایی است که سالواتوره پس از بیست سال برای تشییع پیکر الفردو به شهر کوچکش بازگشته و در یک کافه وقتی سرگرم نوشیدن است به یک باره معشوق اش را در همان شمایل بیست سال قبل و جوانی می بیند، همه چیز اسلوموشن می شود تا وقتی صدای شکسته شدن لیوان او را به جهان امروزش باز می گرداند.

رویدادی که باز او را به عشق ناکامش گره میزند و پای تصاویر ضبط شده با دوربین ۸ میلی متری اش اشک بریزد.
مادر مثل همیشه نگران توتو است...

فیلم سرشار از دیالوگ های عالی است اما این سکانس در سکوت و‌ موسیقی روایت می شود.

تورناتوره شاهکاری به تمام معنا ساخته که هرگاه بخواهیم از نفس سینما سخن بگوییم،نام فیلم او را به عنوان مثالی شاخص ذکر کنیم. او در فیلمی نزدیک به سه ساعت، شخصیت‌ها را با دقت و حوصله می‌پرورد و در یک‌سوم پایانی فیلم، ضربه‌های اساسی را به بیننده وارد می‌کند.

سینما پارادیزو در میان "1001 فیلم شما باید قبل از مرگ" ببینید که توسط استیون اشنایدر ویرایش شده‌است، قرار دارد. همچنین در رتبه بندی 100 فیلم غیر انگلیسی زبان در نظرسنجی منتقدین که توسط بی بی سی در سال 2018 انجام شد، در رتبه 26 قرار گرفت.

این سکانس جادویی تقدیم شما ...