از زمان آغاز شهر نشینی، پیش بینی هایی برای دفاع در برابر تهدیدات احتمالی، در ساختار شهرها دیده شده،
به طوری که رویکردهای دفاعی، یکی از مهمترین شاخص های اصلی در مکان یابی، توسعه و حتی شکل گیری بسیاری از شهرها بوده.
ساخت قلعه‏شهرهایی مثل هگمتانه و ارگ بم،
ساخت خندق در اطراف شهر مثل شهر شوش دانیال،
احداث حصار و برج بر فراز کوه رحمت در تخت جمشید
و یا دیوار دفاعی گرگان،
تمهیدات پیشینیان ما برای محافظت از جان و مال و سرمایه های مردم شهرها بوده است.
با پیشرفت علوم و فناوری ها و همچنین تغییر تهدیدات، امروز دیگه راهکارهای دفاعی قرن های گذشته در تامین امنیّت شهر و شهروندان کارایی ندارد و دفاع از مردم و جمعیت شهری نیازمند بکارگیری ابزارها و روشهای جدیدی است که با نیازهای دفاعی متناسب باشند
به طور مثال وجود نیروگاه های هسته ای، پالایشگاه ها، تاسیسات صنعتی و انبارهای عظیم نفت در محدوده و حریم شهرها، پدیده های نوظهوری هستند که در گذشته خبری از آن ها نبوده
نکته قابل توجه دیگر این است که در چند سال اخیر با کشیده شدن جنگ ها به محیط های شهری، حجم زیادی از تلفات انسانی در شهرها اتفاق افتاده؛
جنگ های سال های اخیر در لبنان، سوریه، عراق، یمن و افغانستان از نمونه های جنگ شهری بودن که علاوه بر تلفات انسانی موجب تخریب زیرساخت ها و آواره شدن میلیون ها انسان شد.
نکته دیگر اینکه که برای ما اهمیت دارد این است که در کشور ما پس از پیروزی انقلاب اسلامی، به دلایل مختلفی، شهرها به سرعت توسعه پیدا کردند؛ به طوریکه که در حال حاضر حدود 70 �از جمعیت کشور در شهر ساکن هستند و این امر باعث میشود که حتی خرابکاری های کوچکی مثل اختلال در شبکه آب رسانی و یا حمل و نقل، درصد زیادی از مردم را درگیر کند و منجر به بحران شود.
به طور طبیعی با رشد شهرنشینی، به همون نسبت، تأسیسات، تجهیزات و مکان های حساس و آسیب پذیر هم در آن سکونتگاه ها بیشتر استقرار پیدا کردند. پس تخریب آن ها به واسطه جنگ یا بلایای طبیعی، تبعات وسیع انسانی، اقتصادی و زیست محیطی را در پی دارد.
توجه به این موارد، این ضرورت را بیان میکند که قبل از هر گونه توسعه در شهر، باید رویکرد دفاعی و ایمنی را هم لحاظ کنیم و تمهیدات پدافند شهری را در نظر بگیریم...