سخن مایکل جکسون
بیشتر مردم مشکلات [دیگران] را بیرون از دایرهٔ مشکلات زندگی خویش می‌دانند. اما من چنین احساسی ندارم. آن‌ها مشکلات بیرونی نیستند. من آن‌ها را در درونم حس می‌کنم. کودکی گریان در اتیوپی؛ یک مرغ دریایی گرفتار شده در نفت؛ سربازی نوجوان که با شنیدن صدای پرواز هواپیما بر بالای سرش، از ترس بر خود می‌لرزد. آیا وقتی چنین چیزهایی می‌بینم و می‌شنونم، آن‌ها درونمان جریان ندارند؟

اون بزرگترین بشر دوست و زمین دوست جهانه اون بارها کمک های مالی کرده به جهان و بارها آهنگ هایی برای فقیرا و زمین خواند.
مایکل جکسون دست طولانی‌ای در ساخت آهنگ‌هایی با مضامین اجتماعی و نیکوکاری داشت. او قبل از ساخت «آواز زمین»، آهنگ‌هایی همانند «ما دنیاییم»، «مرد درون آینه»، «دنیا را التیام بده» و... را به صورت رسمی در آلبوم‌های قبلی خود منتشر کرده بود. او این مضامین را در آثارش وارد می‌کرد و با استفاده از شهرت و ثروتش آن‌ها را در بین مردم تبلیغ می‌کرد. او بنیاد خیریهٔ دنیا را التیام بده را در سال ۱۹۹۲ تأسیس کرد و تمام سود حاصل از تور جهانی خطرناک (۱۹۹۲) را به آن اهدا کرد. مایکل در زمان اجرای تور جهانی بد (۱۹۸۷) در هر شهری که میزبان تورش بود، به یتیم‌خانه‌ها و بیمارستان‌ها سر می‌زد. او چند روز پیش از آنکه آهنگ «آواز زمین» را در هتلی در شهر وین، اتریش بسراید، در رم بود و به بیمارستان کودکان بمبین جزوو رفته بود و وقتش را صرف هدیه دادن، عکس گرفتن و دادن امضا به کودکان بیمار آنجا کرد و پیش از آنکه بیمارستان را ترک کند، بیش از ۱۰۰ هزار دلار به آنجا پول اهدا کرده بود.

بعد از بیماری و مرگ نوجوانی ۱۸ ساله به نام رایان وایت (۱۹۷۱ - ۱۹۹۰) بر اثر ابتلا به ویروس ایدز، مایکل به جلب توجه عموم نسبت به این بیماری کمک کرد؛ بیماری که در آن زمان هنوز جنجال برانگیز بود. او در مراسم آغاز ریاست جمهوری بیل کلینتون بطور علنی تقاضا کرد که بودجهٔ بیشتری برای کمک به بیماران مبتلا به ایدز و تحقیقات مربوط به این بیماری اختصاص داده شود. او آهنگ «خیلی زود رفت» را به رایان وایت و مبتلایان به ایدز تقدیم کرد.