همه ما میدانیم که آب مایه ی حیات است اما همین آب می تواند مایه ممات باشد یا مثلاً گاز که اگر بین استفاده از آن نکات ایمنی رعایت نشود، می‌تواند فجایع بزرگی را رقم بزند. در تمام مشاغل و صنایع مختلف هم به همین شکل است. پس طبیعتاً ماهم که حالا از فناوری هسته‌ای در بخش های مختلف استفاده می کنیم باید خطراتش را بشناسیم و برایشان فکر می کنیم. خوشبختانه استانداردهای بین المللی صنعت هسته‌ای بسیار بسیار سختگیرانه تر از سایر صنایع است. پس سطح ایمنی استفاده از فناوری هسته‌ای بسیار بالا است. اما این استانداردها باعث نمیشود که ما خودمان را برای حوادث احتمالی آماده نکنیم. کما اینکه در دهه های اخیر موارد مختلفی از حوادث هسته ای در جهان اتفاق افتاده است. منشا این حوادث به چند دسته تقسیم شوند، طبیعی مثل حادثه نیروگاه هسته ای فوکوشیما ژاپن در اثر سونامی ناشی از زلزله، فرایندی مثل حادثه نیروگاه هسته ای تریمایلند آمریکا در اثر نقص فنی تجهیزات و حادثه نیروگاه چرنوبیل اوکراین بر اثر خطای انسانی، سایبری مثل حمله ویروس استاکس نت به تاسیسات هسته‌ای ایران، تروریسم مثل ترور جاسوس روسیه مثل انگلستان و آلوده کردن غذا به وسیله رادیو اکتیو، حمله نظامی مثل حمله هوایی به نیروگاه بوشهر در زمان جنگ ایران و عراق که البته نیروگاه فعال نبود و حمله اتمی مثل حمله هسته‌ای آمریکا به هیروشیما و با ناکازاکی.