یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَلْتَنْظُرْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ لِغَدٍ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ (ه 59, آیه 18 - ای کسانی که ایمان به خدا آوردیداز خدا بترسید وهرکس بایدبنگرد تا برای فردایش چه از پیش فرستاده خداوند از هرچه انجام می دهید آگاه است.البته به نکته باید توجه داشت که خداوند نه ظالم است نه بیخود به کسی ستم میکند نه حق کسی را ضایع میکند بلکه ترس از خدا معرفت به مقام ربوبی و عظمت خداست.

مولای متقیان علی علیه السلام چرا موقع نماز غش می کرد و از این عالم بیرون می رفت یا امام سجاد علیه السلام هنگام شنیدن اذان چرا بخود می لرزید وسایر بزرگان هم همینطور - چون میزان معرفتشان زیاد بود و از عظمت خالق یکتا بخود می لرزیدند

درواقع منظور از مقام ربوبی که باید از آن بیمناک بود، حقیقتی منتزع از وجود و صفاتِ کبریایی خداوندی است. کسی که به آن حقیقت عظمی توجه کند، بدون تردید، احساس مقهوریت و ناتوانی در خود نموده و نیاز مطلقِ خود را به آن مقام درک کرده، از عدم تسلیم و مخالفت با آن بیمناک خواهد بود.

خداوند که ظالم نیست از او ترسید بلکه وقتی عظمت ومقام ربوبیت ودر برابر نافرمانی کنندگان قهر وغضب اورا در نظر بگیرد خواهد ترسید و گرنه قرآن کریم مملو از رافت و بخش و گذشت و محبت به بندگان مخصوصا گناهکارانی که به سوی او برگردند و طلب عفو نمایند