مسئله این نیست که ما وقتی رویای آم*یزش ج*نسی را می بینیم که از انجام آن ناتوانیم؛ بلکه قضیه برعکس این است. باید گفت ما آم*یزش می کنیم تا قدرت سرسام آور رویا را که در غیر این صورت بر ما تسلط خواهد یافت فراموش کنیم داشتن رابطه ج*نسی برای کسانی که دسترسی آسانی (مثال:افراد پس از ازدواج) به آن دارند،عملی کاملا معمولی است و اگر نظر این افراد را در مورد رابطه ج*نسی جویا شویم به احتمال زیاد از آن به عنوان بخش پذیرفته شده زندگی یاد خواهند کرد.اکثریت افرادی که امکان برقراری رابطه ج*نسی آسان را داشته اند،حضور در یک مهمانی یا تماشای یک مسابقه ورزشی را به برقراری رابطه ج*نسی ترجیح داده اند. اما در اکثریت مواقع خشونت ج*نسی و احتمال انجام اعمال مجرمانه مانند ت*جاوز یا میل شدید به توهین یا تقدیس زنان از سوی مردانی صورت می گیرد که امکان برقراری رابطه ج*نسی را ندارند. مردان محروم از رابطه ج*نسی[و احتمالا زنان نیز] در دام ویرانگر "رویای س*کس" گرفتار می آیند و در خیال خود مدام در مورد عمل ج*نسی رویا پردازی کرده و از آن بتواره ای بزرگ خلق می نمایند که تمام خوشبختی، و لذت جهان در آن خلاصه می شود.
خودآگاه و ناخودآگاه این افراد کم کم چنان از خیال پردازی های ج*نسی انباشته می شود که از رویاهای شبانه تا وسایل و ابزار آلات و کلمات را با نگاهی ج*نسی می نگرند. این افراد گاهی برای فرار از این قوه تخیل ویرانگر س*کس ممکن است به هر عمل خشونت باری از جمله ت*جاوز به زنان و کودکان و حیوانات نیز مبادرت ورزند.
.

به همین دلیل است که در جوامع بسته از لحاظ امکان برقراری رابطه ج*نسی آمار ت*جاوز و خشونت ج*نسی علیه زنان زیاد است.در این جوامع مت*جاوزان برای فرار از رویای نابودگر س*کس، به چنین جنایت هولناکی که حتی ممکن است به قیمت جانشان تمام شود، مبادرت می ورزند.
ادامه در کامنت...