به عقیده فروید انسان در یک زیرزمین است
تنها نور او مشعلی است که با تیکه‌های پارچه و کمی روغن درست کرده است انسان می‌داند که این شعله همیشه روشن نمی‌ماند ولی با همین نور کم قدم‌های تدریجی خود را بر می‌دارد انسان باورمند جلو می‌رود و فکر می‌کند انتهای آن زیرزمین یا تونل دری وجود دارد که پشت آن بارانِ نور است...یعنی به امیدِ نور پشت آن تونل،حتی متوجه مشعل در دست خود هم نیست و بی آنکه ...