امیر سرلشکر شهید «منصور ستاری خواص» ۲۹ اردیبهشت سال ۱۳۲۷ متولد شد. وی سال ۱۳۴۶ وارد دانشکده افسری ارتش شده و دوره علمی کنترل رادار را در آمریکا گذراند و سپس بعنوان افسر کنترل شکاری نیروی هوایی، در ارتش مشغول به کار شد. «منصور ستاری» افسری مؤمن، متعهد، شجاع، آگاه، تیزهوش و کاردان بود و طرح‌ها و ابتکار‌های زیادی در تجهیز سیستم‌های راداری و پدافندی به اجرا گذاشت که در طول جنگ تحمیلی توان نیروی هوایی را در سرنگونی هواپیما‌های متجاوز دشمن دوچندان کرد؛ بنابراین بعلت فعالیت‌های بیش از حدی که در اجرای طرح‌های جنگی از خود نشان داد، سال ۱۳۶۲ به سمت معاون عملیات فرماندهی پدافند نیروی هوایی منصوب شد.
وی سال ۱۳۶۴ بعنوان معاونت طرح و برنامه نیروی هوایی انتخاب شد و بعلت لیاقت و کاردانی و شایستگی که از خود نشان داد، در بهمن سال ۱۳۶۵ نیز به سمت فرماندهی نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران منصوب شد و تا هنگام شهادت عهده‌دار این مسئولیت بود.
در طول جنگ تحمیلی توان نیروی هوایی را در سرنگونی هواپیما‌های متجاوز دشمن دو چندان کرد؛ بطوری که اجرای طرح «چابک‌ سازی سایت‌های هاگ» موجب خلق حماسه‌ای بزرگ در عملیات «والفجر هشت» شد و همچنین تلاش در جهت حفاظت از نفت‌کش‌ها و نگهداری از مجتمع‌های پتروشیمی و میدان‌های گازی، نیز از دیگر فعالیت‌های مهم شهید ستاری در دوران دفاع مقدس بشمار می‌آید.
این شهید والامقام پس از دوران دفاع مقدس نیز با راه‌اندازی مرکز جهادخودکفایی نیروی هوایی ارتش و مؤسسات فنی و صنعتی پیشرفته، پروژه‌های مهمی همچون ساخت هواپیمای پرستو، ساخت اولین جنگنده ایرانی به‌نام آذرخش را به سرانجام رساند.
شهید «منصور ستاری» ۱۵ دی سال ۱۳۷۳ در سانحه سقوط هواپیما در نزدیکی فرودگاه بین‌المللی شهید بهشتی اصفهان بهمراه «سید علیرضا یاسینی» معاون هماهنگ‌کننده و رئیس ستاد نیروی هوایی، «مصطفی اردستانی» معاونت عملیات نیروی هوایی و تعدادی دیگر از افسران و فرماندهان نیروی هوایی ارتش، به شهادت رسید.