مردم عجیبی داریم؛
چشم بسته افسار زندگیشون رو دادن دست خشم و نفرت و در مقابل منطق و قضاوت و عدالتشون رو پیچیدن تو یه بقچه گذاشتن تو پنهونی‌ترین بخش‌های وجودیشون...
موقع مرگ بچه‌ها به دست سگ‌ها سکوت کردن، برای مرگ آدم‌هایی که واسه امنیت جونشون رو دادن زبونشون دراز شد که "به ما چه! میخواست نره!"
...