تا کجا باید برم تا نور رو ببینم؟
چقدر دیگه باید برم تا تموم شه ؟
قدم های بی پایان من در این جاده می ایستند و میپرسن
چه زمانی میتوانم آرزوی داشتن یک زندگی عادی را داشته باشم؟
این فقط یه آرزوی بیهوده است، اما من پبه سمت آسمون دعا میکنم
وقتی چشمامو باز میکنم هیچی عوض نشده،وقتی چشماموم میبندم اشکام سرازیر میشن
هر روزمو مثل جهنم زندگی کردم و باعث شد بفهمم هیچکس کنارم نیست
چرا حتی یه شادی کوچیک هم به من داده نمیشه؟
حتی نور ضعیفی که در دور دست هست هم ناپدید میشه
وقتی چشمامو باز میکنم هیچی عوض نشده،وقتی چشماموم میبندم اشکام سرازیر میشن
هر روزمو مثل جهنم زندگی کردم و باعث شد بفهمم هیچکس کنارم نیست
حتی اگر هر روز روزهای تاریکم رو پشت سر بزارم، چرا برام ناآشناست؟
هیچ چیز کنارم نمونده،دردش یه جوریه که انگار دارم میشکنم،چیکار کنم ؟
بعد از مدت ها گریه کردن مثل یه احمق ، دوباره یه روز ناآشنا رو تحمل میکنم...


متنشو خیلی دوست داشتم برا همین ترجمش کردم ولی وقت ندارم که زیر نویس بزنم. فعلا همینجوری میزارم شاید یه روز وقت شد
بازگشت کینگ او اس تی های فوق احساسی مبارک
صدای چن خیلیییییی قشنگه