در شرایط نرمال دندانهای قدامی فک بالا باید حدود 2 میلیمتر جلوتر از دندانهای فک پایین قرار گیرند. در صورتی که دندانهای فک بالا بیشتر از 2 میلیمتر از دندانهای فک پایین فاصله داشته باشند اصطلاحاً گفته می شود که بیمار دارای اورجت افزایش یافته یا Increased overjet است. دلیل این امر می تواند مشکل فکی (رشد بیش از حد فک بالا یا کاهش رشد فک پایین و یا ترکیبی از هر دو) و یا مشکل دندانی (جلو زدگی دندانهای قدامی فک بالا و یا عقب قرار گرفتن دندانهای قدامی فک پایین و یا ترکیبی از هر دو) و یا ترکیبی از مشکلات فکی و دندانی باشد.
درمان اورجت محدودیت سنی خاصی ندارد. بیمار مبتلا به ناهنجاری اورجت می تواند در هر سنی برای این درمان به متخصص ارتودنسی مراجعه کند. در صورتی که ناهنجاری اورجت دندانی باشد درمان ارتودنسی به تنهایی کفایت می کند. ارتودنسی ثابت در درمان اورجت بسیار مفید واقع می شود و این درمان بین 1.5 تا 2 سال به طول می انجامد. در مواقعی که علت بروز اورجت ناهنجاری فکی باشد. متخصص ارتودنسی علاوه بر مرتب کردن دندان ها بیمار را به متخصص جراح فک نیز ارجاع می دهد. در صورتی که بیمار به سن بلوغ اسکلتی نرسیده باشد نیازی به جراحی فک نخواهد بود. حرکت فکین قبل از سن بلوغ با دستگاه های متحرک ارتودنسی امکانپذیر است.