امامزاده سلطان علی بن محمدباقر (شهادت ۱۰۶ق)، با کنیه ابوالحسن و ملقب به طاهر، فرزند امام محمدباقر (ع) و برادر امام جعفر صادق (ع)، پدر یکی از زوجات امام کاظم (ع) مسمات به فاطمه می‌باشد.
محل دفن این امامزاده مورد اختلاف بوده، عده‌ای محل دفن ایشان را در مشهد اردهال (مشهد قالی) در ۴۰ کیلومتری غرب کاشان و برخی محله جعفریه بغداد را محل دفن ایشان دانسته‌اند. در برخی از کتب تاریخی چگونگی حضور امامزاده سلطان علی به فین کاشان و شهادت در این منطقه را ذکر کرده‌اند. همه‌ساله به مناسبت شهادت این امامزاده مراسمی سنتی و مذهبی اهالی کاشان و روستای خاوه در دومین جمعه پاییز برگزار می‌شود که به آیین قالی‌شویان معروف است.
قبل از ورود حضرت علی بن موسی الرضا (ع) به خاک ایران افرادی چند از امامزادگان، به ایران آمده بودند. یکی از این افراد طبق نقلی علی بن محمدباقر (ع) می‌باشد که معروف به سلطان علی است و کنیه آن حضرت ابوالحسن ملقب به طاهر و فرزند بلافصل امام پنجم حضرت امام محمدباقر (ع) می‌باشد که گویا طبق آنچه‌که مشهور شده در مشهد اردهال (کلمه اردهال از دو کلمه «ارد» و «هال» به معنای سرزمین مقدس تشکیل شده است در این مسیر شهرهای نیاسر و نشلج واقع شده است. نام‌های قدیمی مشهد اردهال عبارتند از: بارکرسف، بارکرس، بارکرز، بارکرسب، باریکرس. خوانساری در روضات الجنات و قاضی نورالله شوشتری در مجالس المؤمنین و بحرالعلوم در تحفة العالم و شیخ عبدالجلیل قزوینی رازی در کتاب الرد علی النقض نقل کرده‌اند که علی بن امام محمدباقر (علیه‌السّلام) در ناحیه کاشان در روستائی به نام بارکرسب در آرامگاهی آباد مدفون است. هر چند حاج شیخ عباس قمی در منتهی الآمال این مسئله را شهرت می‌نامند. مدفون است.
جناب "سلطان علی" طبق نقل شیخ مفید و طبرسی دو خواهر تنی به نام‌های زینب و‌ ام‌سلمه داشته‌اند و از مادری که‌ ام‌ ولد بود، متولد شدند و ایشان برادر ناتنی حضرت امام صادق (ع) می‌باشند.