دلنوشته*


از اون‌ روزی که رفتی و برای همیشه تنهام گذاشتی دیگه هیچی برام مثل قبل نشد….همیشه وانمود میکنم که همه چی خوبه و حالم بهتره ولی هر روز این درد بیشتر و بیشتر میشه…هر جا رو که نگاه میکنم جای خالیت حس میشه..کافیه یه نفر اسمتو بیاره تا مجبور بشم فرار کنم و برم یه گوشه تا کسی اشکی که توی چشمام جمع شده رو نببینه…منو ببخش که اینقدر بی معرفتم که نمیام بهت سر بزنم ولی خب میدونی؟ واقعا توانشو ندارم…هر بار که اسمتو روی اون سنگ لعنتی میبینم قلبم تیکه تیکه میشه…
میدونم..میدونم که جات خوبه همه ام همیشه اینو بهم یادآوری میکنن…میدونم خودخواهیه..ولی من دلم میخواد تو اینجا کنارم باشی دلم میخواد بغلت کنم صداتو بشنوم..
راستی فردا قراره ۱۷ سالم بشه:)…و این اولین تولدیه که دیگه ندارمت..ای کاش بودی ای کاش…ولی میدونم که از اون بالا نگاهم میکنی بهت قول میدم که همه تلاشمو بکنم تا بهم افتخار کنی:)