انتظار موعود به نوعی در باور همه مذاهب و ادیان وجود دارد و هنگامی‌که به منابع و آثار کهن این ادیان مراجعه کنیم‌، بشارت آمدن شخصیتی در آخرالزمان را می‌یابیم. به عبارت دیگر، فرهنگ انتظار یک وجه مشترک در بین همه آیین‌ها است و با وجود تحریف این ادیان و آمیخته شدنشان به موهومات و خرافات‌، امر موعود اما در کتاب‌هایشان از دستبرد، مصون مانده است. گو این که در چند و چون آن میان آنها اختلاف وجود دارد.
در مذهب برادران اهل تسنن نیز به موضوع مهدویت تصریح گردیده و در منابع حدیثی آنان روایات متعددی در این باب از زبان مبارک رسول خدا(ص) نقل شده است و برخی از علمای بزرگ سنی، کتاب‌های مستقلی در‌باره امام مهدی ارواحنا فداه تألیف کرده‌اند.
اما مهدویت در تشیع مبحث بسیار گسترده‌ای است که پشتوانه عظیمی از آیات و روایات دارد و صدها آیه قرآن به سرنوشت بشریت در آخرالزمان و موضوع تشکیل حکومت جهانی به دست آخرین حجت خدا‌، تاویل و تفسیر شده است. همچنین روایات بی‌شماری نیز در پیرامون حضرت موعود به دست ما رسیده که در مقایسه با مباحث دیگر اسلام از بسامد بالایی برخوردار است. از این رو امر مهدویت در تشیع، قابل قیاس با هیچ مذهب و مکتبی نیست و صراحت‌، شفافیت و شناسنامه روشنی که از آخرین حجت خدا نزد شیعه وجود دارد‌، در هیچ آیین دیگری یافت نمی‌شود.
آری! فرهنگ سبز انتظار‌، سرمایه‌ بی‌بدیل جهان تشیع است که موجب شده این مذهب‌، پیوسته جذّاب و پویا باشد و سرود «سلام فرمانده» از چنین سرمایه‌ والایی رونمایی کرده است. این سرود چیزی به مخاطبان خود نیفزوده و نیاموخته بلکه آنان را به فطرتشان بازگردانیده است. عشق به مهدی آن منجی عالم بشریت، در نهاد همه انسان‌ها وجود دارد. کافی ا‌ست دل‌ها را بیدار و آگاه کنی! کاری که این سرود کرد.