به صورت کلی موضوع دفاع از مردم در جنگها جز وظایف همه کشورها است. هر کشوری از دفاع از مردمش جز هم منافع ملی اش است و همین که مردم از کشور دفاع کنند. در واقع یک رابطه دو طرفه در دفاع است، هم نظام و حکومت از مردم دفاع کند برای منافع ملی، یک اندازه هم مردم حاضرند برای حکومت شان دفاع کنند و بجنگند. بنابراین بخش اول در رابطه با دفاع از مردم است، موضوعی است که در ما مسئله پدافند غیر عامل از آن شکل می‌گیرد. خیلی از سازمان ها در دنیا وجود دارند که جز سازمان پدافند غیرعامل هستند به نام سازمان دفاع غیر نظامی یا دفاع از غیرنظامیان که موضوع دفاع از غیرنظامیان در جنگ ها را به عهده دارند و همین الان هم ساختار هایی به نام ‏civil defence و یا در کشورهای عربی به نام دفاع المدنی شکل گرفته و دنبال شده، در کشور ما هم به نام سازمان پدافند غیرعامل و دفاع غیر نظامی موضوع را دنبال می‌کند. بنابراین مسئله دفاع از غیرنظامیان از جمعیت ها از مردم شهرها یک مسئله جدی و اساسی است که بایستی اتفاق بیفتد و ما بایستی ساختار ها و سازمان ها و برنامه ها و زیرساخت هایی را آماده کنیم برای این حوزه که بتوانیم از مردمان در این شرایط مراقبت کنیم. ما در دوران دفاع مقدس شاهد این بودیم که اولاً ساختاری به اسم پدافندغیرعامل نداشتیم، سازمان یافته، قبل از انقلاب هم سازمانی به نام دفاع غیرنظامی بود که منحل شده بود و رفته بود. فلذا وقتی در جنگ قرار گرفتیم، دفاع از مردممان مانند شهر آبادان، خرمشهر، قصر شیرین، هویزه و خیلی از شهرهایی که تحت اشغال قرار گرفت یا تحت تاثیر مستقیم جنگ قرار گرفت. حمایت، اسکان، سازماندهی، اداره، و کنترل مردم یک مسئله بود که سازمان های دفاع غیرنظامی باید به آن بپردازند و دنبال کنند و ما شاهد آن بودیم یک نوع تصمیمات اقتضائی بنا به مورد گرفته می شد و مردم هر جایی که خودشان می خواستند می رفتند مثلاً شاهد این هستیم که مردم آبادان آمدند و رفتند اصفهان و در شاهین شهر مستقر شدند یا مثلاً مردم خرمشهر رفتند جای دیگر، رفتند به اهواز و جاهای دیگر و مردم بدون اراده دولت، بدون کنترل دولت و حکومت هر جایی که فضایی، فرصتی و جایی بوده کسانی که از زیر جنگ بیرون آمدند، رفتند گسترش دهند. بله خوب کشور مجبور شد ساختارهایی به نام ستاد امور جنگ زدگان، ستاد بنیاد امور مهاجرین و چیزهایی از این قبیل درست کند، برای اینکه این مردم را سازماندهی کنند و دنبال کنند...