یه مدت برام سؤال بود که قدیما چرا سوار اسب می‌شدن ولی سوار آهو، نه.

پرسیدم و جواب دادن که آهو خیلی کوچیکه.
فلذا اگه سوارش بشی جیقِلدانش درمیاد (ما یحتوی‌اش بیرون ریخته می‌شود).

خب من تصمیم گرفتم آهو رو بزرگتر کنم تا بدانیم که بالأخره چون شود؟

ولی خب ظاهراً کلاً آهو به درد سواری دادن نمی‌خوره

به‌هرحال!

راستی از اون دندون‌های شاخ مانند تعجب نکنید. جنابعالی همون آهوی ختن معروف، از مضامین شعری برخی شعرای قدیم است!

البته فکر نکنم آهوی ختن تو ایران پیدا بشه.

راستی یه‌چیزی فهمیدم. این فرنگیان نا فرنگی (فرنگ= فرانسه؛ ولی کلاً به خارج اطلاق می‌شه. فرنگیان نا فرنگی= خارجیان غیر فرانسوی، در این‌جا: انگلیسی‌ها) در خیلی موارد به آهو می‌گن Deer (گوزن) و این برای من سؤال شده بود که یعنی اون موجوداتی که همش بهشون می‌گفتیم آهو، بچه گوزن بودن؟! و خب درواقع، احتمالاً آره. ولی در هر صورت آهوی ختن، آهوئه، هرچند بهش بگن گوزن! (شایدم گوزنه).

خب دیگه سخنان زیادی راندم؛ اونم بدون گواهینامه!