شأن نزول سوره مبارک هَل اَتی، امام حسن(ع) و امام حسین(ع) در کودکی مریض میشن و به توصیه پیامبر(ص) حضرت علی(ع) و حضرت فاطمه(س) نذر میکنند اگر آن دو بزرگوار خوب شدند سه روز روزه بگیرند.
آن دو بزرگوار خوب شدند و هر پنج تن آل عبا (ع) نذرشون رو ادا میکنند.روز اول موقع افطار یه فقیری میاد و تقاضای غذا میکنه و غذاشون رو به فقیر میدهند.روز دوم باز موقع افطار یه یتیمی میاد و بازهم آن بزرگواران غذاشون رو به اون یتیم میدهند و روز سوم دوباره موقع افطار یک اسیر میاد و باز هم غذاشون رو باوجود گرسنگی بسیار زیاد به اسیر میدهند.پیامبر(ص) میایند و میبینند که بچه ها و حضرت فاطمه(س) از گرسنگی گوشه ای کز کردند و رنگشون پریده از حضرت علی(ع) دلیلش رو میپرسند و در این هنگام خداوند این سوره رو نازل میکنه بهمراه غذای بهشتی توسط حضرت جبرئیل(ع). برای بهترین انسانها که برای دوستی نیازمندان و مردم حاضر بودند سختیهای بسیاری رو تحمل کنند.

اَللّهُمَ عَجِّل لِوَلِیِّکَ الفَرَج بِحَقِّ مُحَمَّد(ص) وَ آلِ مُحَمَّد(ص)