آدمای مهربون...
کسایی که به همه اعتماد میکنن...
کسایی که فکر میکنن همه مثه خودشونن...
صاف و ساده...
روراست...
با اعتماد...
کسایی که فک میکنن میشه ب همه اعتماد کرد...
اما
وقتی با ذات حقیقیه آدمای دور و اطرافشون روبرو میشن که کار از کار گذشته
یهو میبینن اون کسی که بهش اعتماد داشتن، باهاش درد و دل کردن و از همه مهم تر ب عنوان دوست دیدنش ب راحتی فروختتشون...
اما مهم تر از همه اینه که...
اونا هنوزم دلشون نمیاد آتو هایی که از اون شخص دارن رو ب بقیه بگن فک میکنن نکنه براش اتفاق بدتری بیفته...
.
.
.
اما همه ی ظرفیتی دارن
و امان از اون روزی ک ظرفیت اون دسته از اشخاص مهربون پر بشه
اون وقت جوری میخورین زمین که تا ی هفته دنبال مقصرش میگردین:)...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
گایز فردا ی دوئل مهم دارم یجورایی بحث سره آیندمه دعا کنین خوب پیش بره:)