اولین نمونه جنگ سایبری، علیه ایران بوده است، اقدامی تمام عیار در جهت نابود سازی صنعت هسته ای ایران. ویروس استاکس نت.
راه اندازی ویروسی در سطح استاکس نت نیازمند صرف هزینه های چند صد میلیون دلاریست. قائدتا هیچ تروریست یا هکری همچین سرمایه ای ندارد، انگیزشو هم ندارد. هکرها قالبا دنبال کسب درآمدند و انگیزه های سیاسی مختص سیاسیون است.
در واقع با عملیات سایبری می شود شدیدترین خسارات را وارد کرد و البته می شود طوری صحنه سازی کرد که بنظر بیاید خطای انسانی عامل این اتفاق بوده است.
نیویورک تایمز در سال 2012 طی گزارشی از همکاری امریکا و اسرائیل در راه اندازی استاکس نت پرده برداشت. با وجود این که چند سالی از حمله استاکس نت گذشته است، اما غربی ها هنوز حاضر نیستند درباره این مسئله صحبت کنند.
بالاترین اقدام سایبری علیه یک کشور نه تنها نتونست اراده ملی ایرانی ها رو نابود کنه بلکه باعث قوی تر شدن آن ها هم شد.
حمله استاکس نت به نوعی باعث تشکیل ارتشی منسجم در قالب مدافعان سایبری در کشور شد.
عماد کیایی ( مدیر اجرایی شورای ایرانیان مقیم امریکا ) :
اگر شما جوان باشید و ترور مهندسین هسته ای رو ببینید و زیرساخت های هسته ای کشورت مورد حمله قرار بگیرد. آیا شما به ارتش سایبری کشورتان ملحق نمی شوید؟ خب خیلی ها این کار را کردند و این دلیلیست که باعث شده ایران یکی از بزرگترین ارتش های سایبری جهان را داشته باشد. خب هر کسی که پشت اون حملات سایبری به ایرانی بودنش و خیلی هم بهش افتخار می کرد که توانسته فاصله کوچک در رشد تعداد سانتریفیوژهای ایران به وجود بیاورد... باید به عقب نگاه کند و به کاری که کرده است یک اشتباه بزرگ بوده است.
سلاح سایبری اسلحه ایست که وقتی از جبعه بیرون بیاید، دیگه به داخل جعبه بر نمی گردد.
جو وایس ( کارشناس امنیت سایبری ) :
سایبر بمب اتم یک فرد فقیرست.
وقتی به تعداد ریزپردازنده ها مهاجم سایبری وجود دارد...
دیوید روتکوف ( سردبیر سیاست خارجی ) :
دنیایی را با 50 میلیارد ریزپردازنده تصور کنید که به اینترنت وصل است. آن ها 50 میلیارد نقطه حمله محسوب می شوند.
پس تک تک ما هم باید نقشی در دفاع در این جبهه نبرد برای خودمان قائل باشیم.
نبردی نابرابر که از صفحه کیبورد شروع میشه.