پادشاه فرانسه، لویی شانزدهم، اقتدار خود را بر اساس حق الهی بنا کرده بود و امتیازات ویژه‌ای به طبقات اول و دوم، یعنی روحانیون کاتولیک و نجبا، اعطا می کرد. تاجران میانه حال و صنعتگران در کنارِ بیست میلیون دهقان و کشاورز، طبقه سوم را تشکیل می‌دادند. این طبقه از قدرتی به‌مراتب کمتر از قدرت دو طبقه اول برخوردار بود. آنان تنها طبقه‌ای بودند که نه تنها به پادشاه، بلکه به دو طبقه‌ی دیگر نیز می‌بایست مالیات پرداخت می‌کردند…