بعد رفتنت هیشکی جرأت نداره حتی پاهاشو توی سلولم بذاره
همه میدونن اینجا یکی زندگی میکنه که، هیچوقت اعصاب نداره
اصلا تو نیستی یه لحظه نکشی دوریشو که منه بد بخت یهو نکشم رو رگام
تو لب تر کن هنوز انقد میخوامت که بی ناموس عالمم مادرشو —-
از نوک پاهات تا زیر چشمهاش کبوده
چرا اینو زدی بیشرف مادر من بوده
تو خیانت کردی مُچتو گرفت توی خونه
تو نامردی کردی دلِ مادرمم خونه
تیغ، خون، سلول انفرادی
همه ی اینارو تو هدیه بهم دادی
یه روز از سر درد تو زندان فریاد میکشم
داغون تر نبود؟ مهراب آزادی
داغون تر نبود؟ از این دست های خونیو از این رگ کبود
داغون تر نبود؟ رفتی آهای هستو نیستو نبود
داغون تر نبود؟ یکی بود ولی یکیِ من نبود
داغون تر نبود؟ آهای جای چاقوت رو من جا موند
بزن بزن بزن بزن ضربش به من خورد
ما که دنیامونو باختیم اینم میگیم سگ خورد
تمام عکسامون رو زدم رو دیوارهای بند هست
امشب عروسیته حیف که دستو بالم بستست
یکی نبود بهم بگه به هیچی گرمه پشتم
تو نگات به حلقته من خیره به میله ها
یه سندی چیزی جور کن عشقت میره ها
میگن اعدامی نزدیک صبح که میرسه
مادرشو میبینه خون به مغزش نمیرسه
مامان نیا نمیخوام چشمام به چشمات بیفته
مامان خسته شدم بذار این چار پایه بیفته
نه میخوام که عفو کنن نه میخوام که برگردم
به عروس خانم بگو بگو خداحافظی کردم
بگو حرف همیگشی اگه یادش بیاد
تو وصویت نامه نوشتم دوست دارم زیاد
قسمت نشد یه بار ببینمت بگو آخه با من چرا
بهم بگو تو رو با کی دیدنت
قرار نبود که بشکنی دلی رو که پای تو سوخت
قرارمون نبود بری من بمونم بی آبرو
داغون میشم وقتی تو رو از پشت میله میبینم
جوری شکستی از غمت گوشه ی سلول میشینم
یه دختری بود که میگفت دنیاتو میبازی
نمیدونم چی شد داستانمون کشید به خون بازی
حلالم کن میترسم نمبینمت دیگه
طاقتم توی این سلول بریده
خودم خاطره میساختم خاطره هام گم شد
گریه هام سوژه ی حرف مردم شد
یادگاریِ شلاق هام، خونش رو دیواره
محکم بزن سرکار مغزم میخاره
من به دنیا امدم تا دردارو بکشم
محکم بزن پسر اونم به رو چشمم
حسرت یه بار دیدن عشقت بیرون از این شیشه
میخوای بری بیرون میبینی بازم نمیشه
یه تک نور خطی یه اتاق اعتراف
همه مشتیامون جمعن از ساده تا اون خلاف
هرکی بلاخره یه خطو خوط رو تنش داره
فقط منتظره یکی سر به سرش بذاره
انقدر زخم خورده اینجاست ک .....