این تیکرو آپ کردم تا یه قانون رو قاب گرفته باشم...
قانونی که برای خودم گذاشتم و هنوزم که هنوزه گاهی دیر یادم میفته.
اون قانون اینه:
خودتو برای هرکسی خاکی نکن..

بعضی وقتا ما خودمونو خاکی می کنیم بخاطر کسی که لایق اون خاکی شدنمون نیست...
یعنی چی؟
یعنی خودمونو وارد ماجرای یه شخصی می کنیم،برای یه شخصی از خودمون مایه می ذاریم که خودش حاضر نیست یه قدم برای خودش برداره اما از ما انتظار داره براش نقش خودشو دوستشو پدرشو مادرشو خداشو همرو باهم ایفا کنیم! خلاصش میشه معجزه کنیم براش!
و اگه نتونی...یه چیزیم بدهکار میشی!، تو میشی آدم بده که طرف بیشتر از هرکسی به خون خود تو تشنس!
یک بار، دوبار، پا پیش بذارید اگر دیدید طرف آدم پا به پا شدن نیست ولش کنید.
به عنوان کسی که چندین و چندبار از اینجور آدما ضربه خورده میگم [شُغال لیاقتش همونه تو سری خور گرگ بمونه.]
اینجور آدما هیچوقت از چاه بیرون نمیان، فقط شمارو میکشن پایین، عین جهنم میمونن.

•بعداز دیدن این سریال فهمیدم رابطه ما با زندگی شبیه بازی شطرنجه، اما رابطمون با آدمای توی زندگیمون شبیه به بازی مافیا میمونه! معلوم نیست پشت نقابا یه دوست نشسته یا دشمن و تشخیصای اشتباهت، تهش باعث میشه شهرتو ببازی...