ادامه ی حکمت 150 : طاعت دیگران را کوچک و طاعت خود را بزرگ مى داند؛ مردم را سرزنش مى کند، امّا خود را نکوهش نکرده با خود ریاکارانه بر خورد مى کند ؛ خوشگذرانى با سرمایه داران را بیشتر از یاد خدا با مستمندان دوست دارد، به نفع خود بر زیان دیگران حکم مى کند امّا هرگز به نفع دیگران بر زیان خود حکم نخواهد کرد، دیگران را هدایت امّا خود را گمراه مى کند، دیگران از او اطاعت مى کنند، و او مخالفت مى ورزد، حق خود را به تمام مى گیرد امّا حق دیگران را به کمال نمى دهد، از غیر خدا مى ترسد، امّا از پروردگار خود نمى ترسد.
سید رضی (ره) : مى گویم: (اگر در نهج البلاغه جز این حکمت وجود نداشت، همین یک حکمت براى اندرز دادن کافى بود این سخن، حکمتى رسا، و عامل بینایى انسان آگاه، و عبرت آموز صاحب اندیشه است).

https://www.namasha.com/v/lYkfbjqZ