خداشناسی امامیه: فلسفه اسم الله در دین اسلام و فلسفه الهی (قسمت چهارم)
مولف : استاد علی اکبر خانجانی
ادامه توضیح :
۳ - فلسفه و معنی واژه الله

در زبان عرب و فرهنگ وحی، اله بر هر معبودی که عابدان در پیشگاهش خضوع کنند، اطلاق می شود؛ حق باشد یا باطل: (سوره نحل، آیه ۵۱)، «لا تتخذوا الهین اثنین؛» (سوره فرقان، آیه ۴۳) «أرأیت من اتخذ الهه هواه؛ (سوره انبیاء، آیه ۶۲)؛ «أأنت فعلت هذا بالهتنا؛» اما الله بر اثر کثرت استعمال، علم (اسم خاص) ذات مقدس خداوند است که جامع همه صفات جلالی و جمالی است و جز بر او اطلاق نمی‌شود: (سوره حشر، آیه ۲۴) «هو الله الخالق الباری المصور له الأسماء الحسنی؛»
و از این‌رو لفظ جلاله (الله) موصوف همه اسمای حسنای خداوند از جمله الرحمن و الرحیم قرار می‌گیرد، ولی خود صفت هیچ اسمی واقع نمی‌شود و بر این اساس، گفته می‌شود: الله اسم ذات و دیگر اسم‌های خداوند نام‌های صفات اوست.

۴ - اسم اعظم خدا:

در میان اسمای لفظی خدای سبحان اسم مبارک الله، اسم جامع و اعظم است و سایر اسمای الهی با واسطه یا بی‌واسطه، زیر پوشش این نام مقدس است؛ مثلا اسم شافی که از اسمای جزئیه است زیر پوشش ‌ رازق و رازق تحت پوشش خالق و خالق زیر پوشش قادر و قادر زیر پوشش اسم جامع و اعظم الله است.

۵ - اسم اعظم در نگاه امام خمینی:

امام‌ خمینی در برخی آثار خود نظیر شرح دعاء السحر به‌ تفصیل از اسم اعظم الله بحث کرده، با استناد به برخی روایات و ادعیه به بیان ماهیت و مصادیق عینی آن پرداخته است.

ایشان در تبیین حقیقت اسم اعظم بر این باور است که اسم اعظم نخستین حضرتی است که از مقام فیض اقدس ظهور یافته و آن اسم «الله» می‌باشد که به حسب تعین خود واجد جمیع اسماء و صفات بوده و در تمام مظاهر و آیات ظاهر گشته است و همه اسماء و صفات به واسطه اسم اعظم به فیض اقدس مرتبط می‌شوند.

جامعیت اسم اعظم نسبت‌ به اسمای الهی و اشتمال آن بر اسماء به‌گونه‌ای است که هیچ‌یک از اسماء در آن غلبه و تصرفی ندارد، چنان‌که نه صفت جلال در آن بر صفت جمال غلبه دارد و نه صفت جمال بر جلال، ازاین‌جهت دارای اعتدال و استقامت بوده و حائز مقام برزخیت کبری است.

امام‌ خمینی تاکید می‌کند اسم «الله» به سبب دارا بودن حقایق همه اسمای دیگر و حکومت بر آنها، در حد اعتدال است و جهتی در آن بر جهتی دیگر غلبه ندارد، ازاین‌رو چنین اسمی اسم اعظم الهی است.

و....