کیزنایور رو دارم برای دومین‌بار تماشا می‌کنم و از اونجایی که داستان قشنگی داره تصمیم گرفتم معرفیش کنم.


کیزنایور بهار سال 2016 پخش شده، 12 قسمته و درباره‌ی هفت همکلاسیه که هیچ شناخت چندانی ندارن از همدیگه و برای یک سری آزمایشات انتخاب می‌شن تا از طریق دردهاشون به همدیگه مرتبط بشن.
همون‌طور که گفتم این آزمایشات آدم‌ها رو از طریق دردهاشون به هم مرتبط می‌کنه و هر دردی که یه نفرشون حس کنه، بقیه هم حسش می‌کنن، این‌طوری آدم‌ها به همدیگه نزدیک‌تر می‌شن و می‌تونن همدیگه رو درک کنند.

خود داستان خیلی رنگارنگ شروع می‌شه، به طوری که اصلاً انتظار نمی‌ره غم‌انگیز بشه صرف‌نظر از اینکه هرجا آزمایشی در کار باشه، غم و اندوه هم همراهش هست دلیلش هم اینه که شخصیت‌های داستان هیچ شناختی از همدیگه ندارن، اما وقتی رفته‌رفته به همدیگه نزدیک‌تر می‌شن و بیشتر همدیگه رو می‌شناسن از دردهای همدیگه خبردار می‌شن اون روی رنگارنگ از همه‌چیز کنار می‌ره.
موضوع انیمه: واقعاً هرچقدر بگم کم گفته‌م.



تو دنیایی که آدما رفته‌رفته از همدیگه دورتر می‌شن و تک‌رو می‌شن، درک کردن همدیگه چیزیه که کم‌کم فراموش می‌شه. خیلی‌ها از این شاکی بودن که اصلاً این آزمایشات بی‌هدف بود و وجودش دلیلی نداشت. ولی واقعیتش، تا جایی که می‌دونم، ژاپن کشوریه که احساسات توش کم رد و بدل می‌شه (چیزی که معمولاً کسی فکرشو نمی‌کنه)، پس رخ دادن چنین آزمایشاتی تو ژاپن اون‌قدرا هم دور از ذهن نیست و خب اصلاً مسئله فقط ژاپن نیست، دنیا داره به سمت بی‌احساسی پیش می‌ره و این یه مسئله‌ی مهمه.


آدما فقط درصورتی می‌تونن همدیگه رو درک کنن و بفهمن که دردهاشون رو باهم شریک شن. اون موقع‌س که واقعاً به همدیگه نزدیک می‌شن. چیزی که من تو این دنیای امروزه می‌بینم خلاف این‌هاس و همه‌چیز سطحیه.