انیمیشن خانم دانی در پی آموزش مراقبت شخصی از بدن در برابر آسیب‌های جنسی به کودکان سه تا هفت ساله است. آموزه‌های این انیمیشن در نگاه اول ممکن است سخت‌گیرانه به نظر برسند، اما وقتی این آموزه‌ها را در کنار واقعیت‌های پدیده آزار جنسی کودکان بگذاریم، علت این سخت‌گیری‌ها بهتر درک می‌شود. برای روشن شدن این منظور تنها به سه نکته مهم اشاره می‌کنیم:

۱) در ایران آمار رسمی برای سو‌استفاده جنسی از کودکان وجود ندارد. مریم شیخ٬ فعال اجتماعی در حوزه کودکان٬ در مصاحبه‌ای گفته است: «اگر آزار و اذیت جنسی را در قالب “لمس بدنی” تعریف کنیم و این آزار و اذیت را از مواردی مانند آزار و اذیت‌های کلامی و زبانی تفکیک کنیم، طبق تجربیات من و بسیاری از مددکاران اجتماعی در فعالیت‌های حوزه کودک، می‌توان گفت چیزی در حدود ۹۰ درصد از کودکان ما مورد آزارهای جنسی قرار گرفته‌اند. این آزار و اذیت لزوما نباید در قالب‌های شدیدا آنومیک تعریف شود، چرا که هر نوع آزار و اذیت که به لمس بدن بیانجامد یک سواستفاده جنسی محسوب می‌شود.»
۲) طبق آمارهای جهانی تعداد دختران و پسران قربانی آزار جنسی تقریبا برابر است. بنابراین همه کودکان در معرض این خطر هستند.
۳) طبق آمارهای جهانی بیش از ۹۰ درصد کودکان٬ فردی که آنها را مورد آزار جنسی قرار داده است را می‎شناسند و در بیش از ۶۰ درصد موارد این فرد از اعضای خانواده و فامیل بوده است.
شیوا دولت‌آبادی، بنیانگذار و مدیرعامل انجمن حمایت از حقوق کودکان٬ در مصاحبه‌ای با فرارو عنوان کرده است که: «خطر هرجا ممکن است در کمین باشد اگر به‌موقع آموزش داده شود و کودکان از نقاط حساس بدن آگاه شوند، خطرپذیری کمتر می‌شود». لیلا ارشد، عضو انجمن حمایت از حقوق کودکان نیز معتقد است اگر کودکان نسبت به محیط آگاه شوند، در مواقع لازم عکس‌العمل خوبی نشان می‌دهند و از خودشان مراقبت می‌کنند.