نهج البلاغه خوانی - 324 (پارت اول)
خطبه 34 :
(این خطبه را پس از شکست شورشیان خوارج ، در سال 37.هجرى براى بسیج کردن مردم جهت مبارزه با شامیان در «نُخَیله کوفه» ایراد فرمود)
1. نکوهش از سستى و نافرمانى کوفیان :
نفرین بر شما کوفیان که از فراوانى سرزنش شما خسته شدم . آیا به جاى زندگى جاویدان قیامت ، به زندگى زود گذر دنیا رضایت دادید و بجاى عزّت و سر بلندى ، بدبختى و ذلّت را انتخاب کردید؟
هر گاه شما را به جهاد با دشمنتان دعوت مى کنم ، چشمانتان از ترس در کاسه مى گردد ، گویا ترس از مرگ ، عقل شما را ربوده و چون انسان هاى مست ، از خود بیگانه شده ، حیران و سرگردانید . گویا عقل هاى خود را از دست داده و درک نمى کنید.
من دیگر هیچ گاه به شما اطمینان ندارم ، و شما را پشتوانه خود نمى پندارم ، شما یاران شرافتمندى نیستید که کسى به سوى شما دست دراز کند.
به شتران بى ساربان مى مانید که هر گاه از یک طرف جمع آورى گردید ، از سوى دیگر پراکنده مى شوید.
ادامه دارد ....
https://www.namasha.com/v/5b31xYmx
نظرات