من انسانی میخوندم دبیرستان...
کتابای انسانی، گذشته ی منو یاد امروزم مینداخت.
توی کتاب تاریخمون یه چیزی نوشته بود که جامعه امروز بدجور شبیهشه.

" توی عصر ناصری، ناصر الدین شاه، زیاد میرفت اروپا، یا به قول خودشون میرفت فرنگ.
پیشرفت اونارو میدید و وقتی برمیگشت ایران، میترسید... .
نه ازینکه اونا جلوتر از ایران بودن...نه!
از پیشرفت فرهنگیِ ایران میترسید!
با اینکه خیلی هم به نوگرایی و انتشار کتاب علاقمند بود، اما میترسید.
با اینکه عاشق مدرسه دارلفنون بود، بازم میترسید.
ازینکه مردم باسواد شن میترسید.
ازینکه باسواد شن و قدرت مطلقو ازش بگیرن میترسید."

بیسوادی مرضه.
مرضی که بعضیا نمیخوان درمان شه.
چون اینجوری به نفعشونه.