هنر جنگیدن این است که اصلامبارزه ای انجام ندهید بلکه به جای آن تمام ارزش های موجود در کشور دشمن را تغییر دهید. این هدف نهایی براندازی ست که پس از آن شما بدون شلیک حتی یک گلوله بر دشمن غلبه می کنید؛ این تعریف براندازی بود.

اولین مرحله «نابودی اخلاقی» نام دارد؛ بین 15 تا 20 سال زمان نیاز است تا یک جامعه را تضعیف روحیه کنید چون این زمان کافی برای تربیت کردن یک نسل از دانش آموزان و کودکان است؛ یک نسل، یک بازه زمانی از زندگی انسان که صرف تحصیل و آموزش می شود. در هر جامعه و کشور قطعا جریاناتی وجود دارند که خلاف ارزش‌ها و اصول اخلاقی جامعه حرکت کنند که سو استفاده از این جنبش ها هذف اصلی براندازی است.

مرحله دوم «بی ثبات سازی» است. هدف بی ثبات کردنِ تمام روابط، موسسات و سازمان‌های پذیرفته شده در کشور دشمن است. حوزه‌های هدف در این مرحله به اقتصاد، نظم و قانون، نیروهای نظامی و رسانه‌ها محدود می‌شود؛ مرحله‌ای که مستقیما به بحران منجر می شود.

مرحله سوم « بحران» است، زمانی که جامعه دیگر نمی‌تواند به خوبی عمل کند و ساختار جامعه فرو می‌ریزد. در این مرحله ساختار قانونی و نظم سیاسی فرو می ریزد. که ممکن است دو پیامد مختلف داشته باشد: جنگ داخلی یا اشغال نظامی.

مرحله چهارم، «عادی سازی» است. در این مرحله از پی آشوب و بلبشوی سیاسی رهبران خودخوانده جدیدی پس از جنگ داخلی یا اشغال به قدرت می‌رسند و سایر نیروهای انقلابی سابقا همکار را که اکنون رقیب به شمار می‌روند، از صحنه کنار می زنند. در این مرحله قدرت فائقه از ثبات حمایت میکند.

توصیفات بزمنوف از مراحل نابودی ملت‌ها و کشورها از آن روی اهمیت دارد که ایران همواره یکی از اهداف بی‌ثبات سازی از سوی اتحاد شوروی بود و گروه‌های مختلف وابسته یا نزدیک به شوروی در این خصوص فعالیت می‌کردند و می‌توان گفت که بخشی از این تجربه پس از فروپاشی شوروی به همین گروه‌ها و حتی جماهیر باقی‌مانده از دوران بلشویکی به ارث رسید.
منبع:وبسایت آذری ها