ادامه :
دیالوگ های هر شخصیت یک لایه ی پیدا (شخصیت) یک لایه ی پنهان (احساسات) دارد . (این توی دیالوگ های دو تا شخصیت اصلی بیشتر دیده میشه ) این موضوع نه تنها در دیالوگ ها بلکه در رفتارهای کاراکتر ها نیز وجود دارد.
(یکی از مثال های ساده اش دیالوگ هونگ سو که گفت : دلت برام تنگ نشده عوضی یا علت کتک زدن هونگ سو )
این سریال تکرار دوران دبیرستان شماست. به خصوص سال آخر دبیرستان.
Ostهای این سریال بسیار زیباست . و آهنگی که هر قسمت در پایان آن پخش میشود به شکل لذت بخشی روی اعصابتان قدم میزند ( یه آهنگ خوب ،که بد میره روی اعصاب و روانتون)
اکثر فیلم برداری این سریال سیار است و کاملا حرفه ای انجام شده . انگار که فیلم بردار احساساتش را نسبت به حوادث با نوع فیلم برداری اش نشان میدهد. یک از بهترین سکانس ها از نظر فیلم برداری سکانسی بود که پارک هونگ سو و گو نام سون در راهروی مدرسه درگیر میشوند.

امتیاز من : 9 از 10

پ.ن: من عاشق این سریالم ، تمااام...
این سریال رو اینقدر نگاه کردم که میتونم ازش امتحان بدم، نمیدونم چطوری بگم این سریال رو دوست دارم.
یک برومنس تمام عیار. رومنس برومنس زیاد بود :)
عاشق ترکیب ووبین و جونگ سوکم. یعنی لطفی که کارگردان این سریال در حق من توی انتخاب بازیگرا داشت رو هرگز فراموش نمیکنم(هر شب جمعه واسه ی اموات کارگردان و نویسنده و دست اندرکاران این سریال فاتحه میخونم...خخخ) یعنی خداوکیلی اصلا شما بیاید فکر کنید که این سریال اصلا ساخته نشده بعد توی همون ذهن خلاقتون یه لحظه کیم ووبین رو با لی جونگ سوک بزارید کنار هم.مدیونید اگر منکر این بشید که ته دلتون قیلی ویلی رفت :)
این سریال دقیقا همونی بود که میخواستم ، تک بود و منحصر به فرد ، یعنی تاریخ کیدراما تا امروز هنوز نتونسته مثلش رو بسازه.
گاهی دلم میخواست که برم توی سریال و حرف دل اینو به اون و حرف دل اون وبه این میگفتم.
من اولین چیزی که موقع برخورد با اکثر سریال های کره ای و بخصوص توی ژانر مدرسه ای میگم اینه : مگه همه باید عاشق بشن ؟یعنی چه؟!
بعد یه صدایی از پشت سر میگه : نه لزوماً ... ماً ...
برمیگردم میبینم مدرسه ی 2013 پشتم وایساده خخخ اینجوریاس دیگه...
راستی هم عکس کانال و هم هدرمو دیدید ؟! ( اگه نمی گفتم شب خوابم نمیبرد خخخ )
خیلی خوبه نه ؟! میدونم :)

باتشکر از دوستانی که میخونن ، لایک میکنن و نظر میدن . سپاس فراوان ...
سحر :)